Wat een fantastisch boek heb je geschreven Corrine. Om te beginnen een heel mooi document over de jaarfeesten. Daarnaast een prachtig verhaal dat me bleef boeien waardoor het eerder uit was dan me lief was. En tenslotte bracht het mij ook de nodige inzichten en een stukje heling. Dank je wel voor het schrijven ervan!
Natasja Boons, 15 maart 2024
Lucretia en Leona blijven nog even bij me. Een boek vol her-inneringen. Aan dat wat was. Aan dat wat weer mag zijn. Aan dat waar we aan bouwen. Dankjewel voor dit boek.
Maaike Kruier. 18 februari 2024
In dit verhaal gaan we naar een eiland in een meer zo’n tweeduizend jaar geleden. Er was daar een vrouwengemeenschap van priesteressen waarin rituelen, ceremonien, jaarfeesten en vaste gebruiken.
We maken kennis met de eigenzinnige Lucretia, de bedachtzame Leona, de trouwe Tulia. Een verhaal over jonge vrouwen waarin vriendschap, liefde, verraad, verdriet en opoffering een rol spelen.
Nora en Ruby in het hedendaagse leven, gaan op onderzoek uit na een toevallige ontmoeting waarin toch meer herkenning is dan het lijkt.
Ik ben het verhaal gaan lezen met een blanco blik op spiritualiteit. Ik heb zelf weinig ervaring met spiritualiteit dus ik wilde me laten verrassen.
Al bij de eerste pagina werd ik meegenomen in gedachten en kon mij door de beeldende schrijfstijl van Corrine Baard-Post verplaatsen in dit verhaal. De beschrijvingen waren zo duidelijk dat je alle gebruiken, rituelen, ceremonien mee kon beleven. Soms was het wel eens wat te gedetailleerd, maar toch was dit een verrassende reis in de tijd.
Het verhaal kent de lijn van de priesteressen, maar ook de lijn van Nora en Ruby.
Eind van de maan laat zien hoe de levens van de priesteressen en Nora en Ruby met elkaar verbonden zijn, een bijzondere reis om dit te mogen lezen en dit is dan ook zeker een aanrader om lekker wat uurtjes op de bank of in je stoel te mogen ervaren.
Marlous Visser, 17 december 2023
Cover toont 2 vrouwen die zijn afgetekend met de maan op de achtergrond, en tevens vormt water ook een groot aandeel in de cover.
Zo ongeveer tweeduizend jaar terug woonde er op een eiland in een meer een vrouwengemeenschap, die onder leiding van priesteressen rituelen en ceremoniën, jaarfeesten en vaste gebruiken in dienst van de Godin uitvoerden.
De eigenzinnige Lucretia, en de bedachtzame Leona en de trouwe Tulia en hun vriendinnen hebben hun jarenlange opleiding in de tempel achter de rug, en staan aan de vooravond van hun inwijding om zich definitief en levenslang te verbinden aan de Godin.
In het heden heb je Nora en Ruby, wat hebben die te maken met het verleden? Ze gaan op onderzoek uit na een toevallige ontmoeting, die bij beiden een diepe herkenning schuilt. Dromen en regressie leiden tot een reis die hun levens helemaal op zijn kop zet.
Nadat ik heel even alle personages leerde kennen en ze duidelijk voor me zag, las het verhaal zeer vlot weg. De personages worden duidelijk neergezet en groeien in hun karakter naarmate het verhaal zich verder ontrolt. Het leven van vroeger wordt duidelijk beschreven zodat het zich als een film ontrolt in je fantasie. Je ervaart hun zorgen, verdriet, verraad, vriendschap, liefde en opoffering naarmate de karakters zich ontplooien in het verhaal. De wisseling tussen perspectieven geeft het verhaal nog meer diepgang, je sluit de personages in je hart.
Het is heel beeldend en meeslepend geschreven, mijn inziens heel goed geslaagd, ik heb ervan genoten.
Wijna Wagenaar, 13 december 2023
Op het Maaneiland doen de priesteressen er alles aan om hun Godin te eren. Net als zovele andere gemeenschappen heeft deze matriarchale samenleving een hiërarchische structuur waar vrij streng de hand aan wordt gehouden. Net als in andere spiritueel gerichte samenlevingen spelen rituelen en feesten een belangrijke rol met een diepere betekenis. Dit moeten de priesteressen door en door leren kennen. Het lijkt soms wat op het ‘ora et labora’ van kloostergemeenschappen. Daar wordt ook stevig met de hand gewerkt maar is er ook veel plaats voor studie en gebed. Alles ter meerdere ere en glorie van het Opperwezen. In deze gemeenschap staat alles in het teken van de Godin. Wat je ook doet, alles komt weer terug bij de Godin. Niet zo heel anders dan in andere besloten gemeenschappen. Wel anders dan in een sekte is dat de priesteressen opgeleid worden tot verstandige vrouwen, en dat er rekening wordt gehouden met wat zij kennen en kunnen, met hun gaven en ja ook met hun zwaktes. Ze mogen dan zelfstandige vrouwen zijn, hun vrije wil wordt wel beknot, maar dat zie je telkens weer gebeuren wanneer mensen in een hechte groep samenleven, kan ook bijna niet anders. Hun persoonlijke voorkeur, die staat niet op het voorplan.. En ja, net als in andere gemeenschappen speelt de menselijke aard hier ook een rol en nee, niet iedereen vindt dit leuk of makkelijk te aanvaarden. Vriendschappen komen onder druk te staan, loyaliteiten wankelen, tot op het punt waar verraad opduikt…
Nora en Ruby ontmoeten elkaar bij toeval en onmiddellijk is er een soort herkenning. Is dit het lot? Karma? Moest het zo zijn? Of toeval? Of is er toch iets meer aan de hand? Via regressietherapie probeert Nora meer te weten te komen over haar dromen, probeert ze die te duiden en zo komt ze weer in Italië waar ze ooit al een vreemde gewaarwording had, alleen wordt ze nu vergezeld door Ruby. Een vreemde reis, die uiteindelijk beiden iets zal opleveren.
Het verhaal is opgebouwd uit 2 verhaallijnen, op het eerste gezicht hebben ze geen connectie. De gemeenschap van priesteressen onder leiding van de Hogepriesteressen is een gestructureerde leefgroep waar iedereen zijn plicht vervult. De verdeling ervan leren we heel gedetailleerd kennen, zodat je als lezer een inside beeld van zo’n vrouwengemeenschap krijgt. Er zijn niet veel matriarchale gemeenschappen meer, maar ze bestaan nog wel. Zo is er een China eentje die floreert, al duizenden jaren lang, en ook daar heeft iedereen zo haar taak. We volgen Nora en Ruby volgen ook in een andere, gewonere omgeving, maar ook daar spelen de zoektocht naar het spirituele, de droomverklaringen en voorgevoelens een belangrijke rol. Een zoektocht naar je meest innerlijke ik, ontdaan van alle laagjes die dat ik verbergen in onze maatschappij. Dat kan erg confronterend en ook onprettig zijn, maar als je er doorheen komt, kan het bevrijdend werken.
Het onderwerp is zeker niet alledaags en toch voelde het goed aan. Mystiek en spiritualiteit hebben me altijd al geïnteresseerd, daarom heb ik dit boek ook graag gelezen, wat niet wil zeggen dat ik een speler in een dergelijke gemeenschap zou willen zijn, ook al zou het me misschien dingen opleveren. Andere lezers vonden het spirituele misschien iets té veel aanwezig, maar dat was voor mij niet het geval, ik hou er wel van, weg van harde realiteit of wat wij dan voor realiteit houden. Een zoektocht naar een dieper begrip van het waarom er ons dingen overkomen. Zweverig? Nee, dat vond ik niet, maar ik besef dat anderen het daar niet mee eens zullen zijn.
Anne-Marie Dewachter, 11 december 2023
Zo’n tweeduizend jaar geleden op het Maaneiland leefde een vrouwengemeenschap van priesteressen die hun Godin eerden. Dit deden ze door het uitvoeren van diverse rituelen en ceremonies. De meisjes op het eiland worden opgeleid tot priesteres en zullen bij het volwassen worden hun eigen taak krijgen die aansluit bij hun gave.
Corrine heeft het verhaal opgedeeld in twee verhaallijnen. In de ene verhaallijn leef je in de tijd zo’n tweeduizend jaar geleden en zie je de levens van Lucretia, Leona en Tulia, die priesteres in opleiding zijn. In de andere verhaallijn ontmoet je Nora die op een onverklaarbare wijze zich aangetrokken voelt tot een eiland in Italië. In eerste instantie zijn er nog geen herkenningspunten in de twee verhaallijnen. Naarmate het verhaal vordert, komen de twee verhalen steeds dichterbij elkaar en begrijp je hoe het verleden de toekomst heeft bepaald. Dit was een mooie samenkomst van de twee lijnen.
De personages, de rituelen en de omgevingen werden zeer gedetailleerd verteld. Aan de kleinste details heeft Corrine aandacht besteed. Je merkt hierdoor dat Corrine het onderwerp aan het hart gaat, en hier zelf ook actief mee bezig is. Zelf vond ik sommige details wat te veel van het goede en had dan van mij ook wel minder aanwezig mogen zijn. Het levert wel een authentiek boek op en er zullen ook lezers zijn die het spirituele en de beschreven rituelen zullen omarmen.
Ook thema’s zoals vriendschap, trouw en liefde komen aanbod. Maar ook jaloezie, verraad en wraak zijn vertegenwoordigd. De combinatie van al deze thema's zorgen voor een bijzonder verhaal. Hoewel het voor mij te veel rituelen en te veel spirituele dingen waren heb ik zeker genoten van het verhaal. Want Corrine heeft mooi verhaal geschreven en een fijne schrijfstijl.
Mirjam Boogaart, 11 december 2023
Nora is met haar man Thomas op vakantie in het mooie zonnige Italië. Mede doordat zij in een boek gelezen heeft over de zoektocht van de schrijfster naar de Etrusken die voor de Romeinen in het land woonden Over hun cultuur, gebruiken, hun Goden en Godinnen. Waar de mannen en vrouwen gelijk waren en alles in goede harmonie samenging. Na het lezen is zij gelijk verkocht en besluit op zoek te gaan naar deze streek.
Dan gaan wij tweeduizend jaar terug in de tijd en komen bij het maaneiland waar alleen vrouwen wonen en die alles doen om hun Godin te eren. De jonge meisjes op het eiland worden opgeleid tot priesteressen ieder met hun eigen gave die door middel van een prachtig ritueel aan hen door de Godin wordt doorgegeven.
Aan de andere kant van het eiland ligt het zoneiland en op dit eiland leven alleen mannen en deze leven op dezelfde manier als de vrouwen op het maaneiland Bij belangrijke ceremonieën gaan de mannen bij de vrouwen op bezoek en soms andersom. Waar ook niets menselijk hen vreemd is en er dingen gebeuren die nu nog actueel zijn.
Weer terug in het heden. Als Nora terugkomt van haar bezoek aan het eiland moet zij alles even over zich heen laten komen maar dan beginnen onzichtbare tekens haar te bezoeken en zij gaat op onderzoek uit. Dan komt zij in contact met Ruby een zielsverwante die dezelfde spirituele ervaringen heeft als Nora en zij besluiten samen hun krachten te bundelen en een centrum op te zetten waar vrouwen dicht bij zichzelf kunnen komen. Dan besluiten beide vrouwen nog een keer terug te gaan naar het maaneiland en daar wacht hen een wonderbaarlijke ervaring die hen sterkt om door te gaan met hun spirituele centrum.
Het eiland bestaat echt en het boek is deels autobiografisch. Met heel veel kennis van zaken en heel warm geschreven.
Ook al heb je niets met spiritualiteit je raakt toch onder de indruk van het boek en het laat je nadenken over je eigen leven. Het boek leest fijn, het is een mooi verhaal en het is heel langzaam opgebouwd. Een boek over vriendschap, liefde, trouw en mystiek.
Nel Crea, 10 december 2023
Dat heb ik met dit boek. Wat een heerlijkheid om te lezen. Dat heeft Corrine Baard-Post zo mooi geschreven! Ik vond hier een heerlijk thuiskomen in het verhaal wat speelt in twee tijdlijnen, herkenbaar in de tradities met oude wortels en nieuwe vormen. Voor iedereen die zich herkent in verhalen over priesteressen en hun werk De Tempel van De Godin, in verhalen over de Oude Religie, ceremonies en het dagelijks toegewijd leven. En voor iedereen die deze sfeer wil voelen en herkennen wellicht zou ik zeggen: lees 'Nevelen' en deze!
Samantha Harteveld, 9 december 2023
Een eiland in een meer, zo’n tweeduizend jaar geleden. Een vrouwengemeenschap geleid door priesteressen. Meisjes worden er opgeleid tot priesteres. Alle rituelen, ceremoniën, jaarfeesten en vaste gebruiken worden beschreven. Jonge priesteressen die aan het begin van hun volwassen leven staan. Oudere priesteressen die een overgangsritueel meemaken en oude priesteressen aan het einde van hun aardse leven. De erkenning en het eren van de Godin in haar drie fasen als maagd, als moeder en als oude vrouw. Maar ook vooral een verhaal over vriendinnen waarbij in hun relatie emoties een grote rol spelen. Vriendschap, liefde, verraad, verdriet en opoffering, niets is hun vreemd.
In het heden, zo'n tweeduizend jaar later ontmoet Nora de spiritueel aangelegde Ruby. Er is gelijk een klik van herkenning. Waar ze elkaar van kennen weten ze niet. Nadat Nora een regressietherapie heeft gehad, wordt haar duidelijk dat de antwoorden wel eens zouden kunnen liggen op een eiland in Italië. Hetzelfde eiland waar de priesteressen duizenden jaren geleden leefden en waar Nora al eerder een ervaring had die ze niet kon verklaren.
Ik heb me nooit zo met spritualiteit bezig gehouden dus ook niet in verdiept. Eigenlijk werd ik meegenomen vanaf de eerste bladzijde. Het verhaal wordt heel rustig verteld en de schrijfster neemt de tijd om alle rituelen en ceremoniën uitgebreid te beschrijven. Zelf moet je ook de tijd nemen om dit boek te lezen. Rustig en relaxed, geen haast omdat het snel uit moet. Nee echt op je gemak genieten van de beeldende schrijfstijl en de ervaringen van de hoofdpersonen. Het boek wordt afgewisseld met de levens van de priesteressen, Lucretia, Leona en Tulia in het verleden en met de levens van Nora en Ruby in het heden.
De veel uitgebreidere verhaallijn over de priesteressen en hun belevenissen sprak mij wel wat meer aan dan de verhaallijn van Nora en Ruby. Hoe de levens van alle vrouwen met elkaar verbonden blijken te zijn lees je in deze prachtige en boeiende roman die ik iedereen aanraad om te lezen.
Sandra Schrijver, 8 december 2023
Ik hou van Corrine haar manier van schrijven. De beeltenissen waar je meteen in zit, doorheen verdwijnt, vanaf de eerste zinnen. Of je deze "Maan-wereld" kent of niet, ze neemt je onvermoeibaar mee in het verhaal. Ze laat je zien, voelen, je kan het bijna aanraken of ruiken. Een schijnbaar oude wereld van natuurrituelen en verbinding tussen alle lagen van leven. Schijnbaar, want zoals ze zelf schrijft: een onvoltooid verleden. Lees, voel en her-inner.
Amanda Beelen, 6 november 2023
Lieve Corrine, ik heb afgelopen week de laatste bladzijde van je boek gelezen en ik was echt in tranen. Je brengt ‘onze’ tempel nog meer tot leven. Je geeft haar kleur, stem en vorm. De herinneringen zijn zo levendig en komen binnen op een diepe laag Ik hoop dat dit boek haar weg gaat vinden naar duizenden en duizenden vrouwen en mannen die na het lezen van het boek dan ook weer een beetje thuiskomen bij waar hun ziel vandaan komt. Ik droom van een boekverfilming, een hele reeks en vertalingen in andere talen zodat ook daar de Tempel van toen wordt gevoeld en de Tempel van nu weer gaat leven.
Kim Bell, 4 november 2023
Over het Goddelijk vrouwelijke èn mannelijke in evenwicht. Corrine neemt je mee naar oude vervlogen tijden en weet tegelijkertijd de vertaalslag naar het hier en nu te maken. Wat het extra boeiend maakt want deze vorm van spiritualiteit beleving is niet weg'! Het verhaal heeft verrassende wendingen die je op het puntje van je stoel laten zitten. En de de reis langs de jaarfeesten geven een mooie inkijk in hoe je afgestemd met de seizoenen en de natuur kan leven. Intrigerend boek wat mij betreft. Vraagt om een vervolg!
Marieke van Leersum, 3 november 2023
Eiland van de maan is een mooi geschreven boek over de toewijding van een orde van priesteressen aan hun Godin. In het boek volg je enkele jonge priesteressen in opleiding, voor wie het levenspad elk een andere kant op zal gaan nu ze op het punt staan om ingewijd te worden. Lucretia en Leona zijn goede vriendinnen, en genieten van het leven op het eiland waar de orde verblijft. Maar dan wordt Lucretia hartstochtelijk verliefd en laten de ouders van Leona weten dat zij een geschikte echtgenoot voor Leona hebben gevonden. Terwijl de rituelen en vieringen in de tempel doorgaan, zoeken zij een balans tussen wat ze zelf willen en hun loyaliteit aan het priesteres zijn. Daarnaast speelt het verhaal van Nora en Ruby, in het heden, die langzaamaan ontdekken hoe zij verbonden zijn met de Godin en het eiland van de maan. Het boek leest heel vlot. De beschrijvingen van de rituelen en de omgeving zijn erg mooi; gedetailleerd en beeldend. Je leert de meisjes kennen en leeft met ze mee tijdens hun ontwikkeling. Het laatste deel van het boek vond ik erg spannend; hoe het afloopt met Lucretia en Leona. Het verhaal van Nora en Ruby is er mooi mee verweven. Ook erg mooi vond ik de opvolging in het jaar van de verschillende belangrijke momenten: de feesten en bijbehorende rituelen. Op die manier word je als lezer meegenomen door de seizoenen en leer je de rol van de Godin kennen.
Voor mij waren de beschrijvingen van de rituelen en wat er allemaal bij komt kijken (teksten, gebaren, kruiden, enzovoort) af en toe te uitgebreid. Wat dat betreft is het een verhaal en een beschrijving van een religie in 1 boek. Op een aantal plekken in het boek vond ik de balans te veel doorslaan naar de beschrijving. Maar dan werd het verhaal van de vrouwen toen of de vrouwen nu weer opgepakt en las het weer heerlijk vlot weg.
Aafke Pieket, 29 oktober 2023
Over het vrouwelijk goddelijke, maar ook over de harmonie en eenwording met het mannelijk goddelijke. Het boek bevat vele aspecten, zoals het verleden en het heden, wat heel mooi met elkaar verweven is. En vriendschap, saamhorigheid, verbinding, maar ook verraad, verdriet en wraak. Een boek, dat toen ik eenmaal begonnen was met lezen, maar moeilijk weg kon leggen. Zozeer geraakt door het verhaal, dat ik me afvraag of er ook een deel 2 komt.
Mechie Hendriks, 28 oktober 2023
Tijdens en sinds het lopen van het Pad van Maanmagie, een inwijdingsweg tot Priesteres, is en wordt mij deze vraag zo vaak gesteld. Een concreet antwoord heb ik er nooit op kunnen geven. Het kan eenvoudigweg niet in een paar woorden worden samengevat. Dit boek is het antwoord. Het Eiland van de Maan geeft precies weer waar het voor mij over gaat. De roeping, het weten, het pad en het zijn van een Priesteres. Dank je wel Corrine voor het in woorden vatten, voor jouw bijdrage aan het Pad en voor jouw Zijn. Van mijn hart naar jouw hart, ook al hebben wij elkaar in dit leven nog nooit in het echt gezien.
Jolanda Kruithof, 17 oktober 2023
Een prachtig einde zeker, maar... komt er ook een deel 2? Want ik ben zo benieuwd hoe het verder met ze zal gaan... ik heb ervan genoten me onder te kunnen dompelen in het voor mij zo vertrouwd voelende tempelleven, las met een glimlach de beschrijving van het Lorelei festival en de Rode Tent en zo veel herkenbare stukken, en het is ook nog eens een handig naslagwerk voor als ik even op wil zoeken wat je zoal ook weer kunt doen bij een bepaald jaarfeest. Kortom: ik heb genoten van je boek. Dankjewel en ik hoop dat het véél gelezen zal gaan worden en veel mensen de weg terug zullen gaan vinden naar het goddelijk vrouwelijke en het goddelijk mannelijke.
Mirjam Jongerius, 16 oktober 2023
Ik was bang voor een mix van Nevelen van Avalon en de Rode Tent.
Maar je boek is veel meer dan dat! Het is prachtig, leerzaam, je wordt meegezogen in de jaarfeesten en rituelen maar ook in het verhaal; ik kon niet stoppen met lezen. Dank!!
Mariska Drinoczy, 15 oktober 2023
Meegezogen in het prachtige verhaal wat op een bepaalde wijze ook mijn verhaal is. Ik herken, herinner, weet, voel..
Dank, Corrine Baard-Post, voor dit prachtige boek waarin je heel subliem al jouw oude weten verpakt hebt in het verhaal!
Een roman en veel meer dan dat! Je brengt met je boek weer meer in het licht wat zo verborgen is geweest en wat zo graag weer geleefd en beleefd wil worden.
Dorian Korts, 13 oktober 2023
Naast dat het een prachtig verhaal is en Corrine voor iedereen toegankelijk schrijft, is het meer. Als natuurlijke ritmes en daarnaar leven al bij je is, is het een prachtig verhaal en tevens een document, een handleiding om te her-inneren.
Voor mij persoonlijk heeft het nóg een gouden rand (en ik denk voor meerdere vrouwen). Corrine is een van mijn juffen (teachers zeggen we dan zo mooi) geweest op mijn priesteressen-pad.
Jacqueline van de Biggelaar, 13 oktober 2023
Ik heb je boek in één adem uitgelezen. Wat een prachtig verhaal heb je geweven! Hoe bijzonder hoe je draden van een verhaal in het nu verweeft met draden van een verhaal van toen op zodanig wijze dat het een betoverend kleed is geworden. Of zal ik zeggen: Magisch? Het is een pakkend verhaal met een prachtige diepere laag daaronder. De beleving van de natuur, de maan en sterren door mensen van ooit haal je naar hier. Je laat zien dat veel kennis blijkbaar is blijven leven en geleefd wordt. Diepe buiging!
Yvette van Jaarcirkels, 2 oktober 2023
Het was gewoon jammer dat ik tussendoor nog moest werken. Ik had echt moeite ertussen uit te breken en wilde het liefst doorlezen! Het is zó mooi en duidelijk geschreven! Heel fijn dat je ons met de stroom van het leven door middel van de jaarfeesten hebt meegenomen door het verhaal! En net als bij het vorige boek kon ik me ook in dit boek met een aantal personen vereenzelvigen. Ook de rituelen zijn boeiend geschreven, net alsof je dat zelf meemaakt! Dank je wel voor dit prachtige boek Corrine, ook voor de persoonlijke tekst voor in het boek!
Karin de Vos, 29 september 2023
Ik vind de manier waarop je het jaar rond de rituelen omschrijft diep binnenkomen. Duidelijk en puur. alsof ik het me weer kan herinneren.
En het plot, zowel van toen als van nu, zit stevig en boeiend in elkaar waardoor het heerlijk leesbaar is. Wat ik ook zo fijn vind, is dat de dood zo bij het leven hoorde. Daar zouden we nu wel weer eens wat meer aandacht voor mogen hebben.
Je hebt opnieuw een meesterstuk geschapen Corrine. Chapeau.
Annemieke van der Mooren, 26 september 2023
Een verhaal dat ik goud waard vind. Ik kon bijna niet stoppen met lezen. Zo mooi, zo emotioneel, zo betekenisvol. Pffff wat een schrijftalent is deze auteur. Wat me zo raakte was het feit dat ik mijn eigen leven onder de loep nam. Wie ben ik als mens, als vrouw, als partner en als moeder. Wat is de waarde van mijn bestaan? Waar huist de spiritualiteit in mijzelf, het goddelijke. Een reis die ik niet wilde missen. Intiem en diepgaand en nog niet ten einde. Vanaf de eerste letter werd ik meegetrokken in het verhaal. Ik keek door de ogen van de personages naar hoe zij de wereld zagen. En niet alleen dat ik voelde ook wat zij door maakten. Psychisch en fysiek raakte dit verhaal mij diep. Ik raakte verweven met een wereld waarvan ik het bestaan niet wist. Met gebeurtenissen die ik niet kende.
De overgangen van heden naar verleden en weer terug zijn vloeiend en logisch gedaan. Uitleg over hetgeen je leest wordt tijdens het lezen telkens prima gedaan. Voorin het boek wordt op duidelijke wijze uitleg gegeven met behulp van een illustratie over de belangrijke feesten en tijd van het jaar zoals verteld in dit boek.
Het eerste boek wat ik van haar las vond ik al zo mooi. Een verhaal over De Tweede Wereldoorlog in Arnhem; Lotte, Emmy en Hannah Arnhemse meisjes in oorlogstijd. Maar dit genre beheerst de auteur ook gewoon met gemak. Het leest ontzettend fijn. Je blijft voortdurend doorlezen omdat je de uiteindelijke clou wilt kennen. De plot is prachtig en maakte op mij een diepe indruk. Het gevoel dat ik na het lezen van de laatste letter afscheid moest nemen van Nora, Ruby enerzijds en het eiland van de maan anderzijds viel mij ontzettend zwaar. Ik ben groot fan. Ik ben zo blij dat ik het gelezen heb en geleerd heb, me verbaasd, verwonderd en geëmotioneerd heb gevoeld. Ik wil over dit onderwerp meer verhalen lezen.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Een prima opbouw die al begint in de proloog en vanuit daar voortvloeit naar de rest van het verhaal. Spanning, intrige, mysterie, passie, afgunst, goddelijkheid, verraad, devotie, vriendschap, innerlijke verbondenheid, spiritualiteit in de breedste zin van het woord, rouw en verlies wisselen elkaar in razendsnel af. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Door de intens beeldende schrijfstijl beleef je het verhaal met je psyche en lijf. Je gaat mee in een achtbaan aan emoties. Onderweg uitstappen uit de achtbaan is geen optie. In de plot komen alle verhaallijnen samen. Deze zindert nog lang na.
Corrine bedankt voor dit unieke verhaal waarbij ik weer veel geleerd heb. Fascinerend!
Jitske Kingma-Postma, 25 september 2023
Het komt bij mij niet zo heel vaak voor dat ik moet zoeken naar woorden. Dat is wel het geval na lezing van ‘Eiland van de maan’ van Corrine Baard-Post. Ik zit schrijvend nog met tranen in mijn ogen, omdat het boek mij emotioneel zo heeft gegrepen. Ik wist dat Corrine goed kan schrijven, maar met dit boek heeft zij zichzelf overtroffen. Ik heb het in één lange sessie uitgelezen, omdat ik niet los kon komen van de gebeurtenissen in de levens van Nora en Ruby in deze tijd en die van Lucretia en Leona van tweeduizend jaar geleden. Corrine beschrijft de vrouwengemeenschap van priesteressen alsof zij er zelf deel van heeft uitgemaakt. Levens in een tempel vol opoffering en in dienst van de Godin, maar ook verhalen over verraad en verdriet.
Kort door de bocht: een schitterend boek en warm aanbevolen.
Sjoerd Post, 20 september 2023
Je neemt me mee in een voor mij onbekende wereld, waar ik nu wel helemaal een beeld bij heb. Dat komt door de uitvoerige beschrijvingen. Heel fijn is dat. Ik ben onder de indruk van die wereld en wil er meer over weten. Dat heb jij bij mij bewerkstelligd. Heel bijzonder!
Ik vind het ook een spannend verhaal. Ik wilde weten hoe het verder ging en had telkens zin om eraan te werken.
En jouw schijfstijl… je hebt er een fan bij, hoor!
Kortom: ik vond het een eer om dit te mogen doen. Dankjewel.
Sanne Visch van Pen & Inkt (die het boek heeft geredigeerd), 23 juni 2023
Heb je vragen? Neem gerust contact met ons op via info@888publishing.nl